Historie van de kerkelijke gemeente
Van Nederlandsche Hervormde Gemeente naar het Samen op weg proces.
Het Samen op Weg-proces is de naam van de pogingen tot nauwere samenwerking van de Nederlands Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk in Nederland sinds 1961. Deze kerken werden de Samen op Weg-kerken genoemd. Daartoe behoorde ook de Ontmoetingskerk te Julianadorp.
Per 1 mei 2004 resulteerde dit in de fusie van de SOW-kerken tot de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). De notariële akte waarbij de huidige Ontmoetingskerk te Julianadorp officieel overging in de PKN werd op 7 januari 2006 ondertekend.
De ontstaansgeschiedenis van de huidige Ontmoetingskerk te Julianadorp.
Op 8 oktober 1909 vond de eerste steenlegging plaats van de kerk “der Nederlandsch Hervormde Gemeente”. De Kerk werd gebouwd door de plaatselijke aannemers Jan Smit en Jan de Graaf, op een stuk grond, gratis beschikbaar gesteld door de Maatschap. De architect was H.G. Th. Mann te Zijpe. De eerste steenlegger w as Mr. Pieter Loopuyt, de initiatiefnemer tot de oprichting van de Maatschap. Deze Maatschap stelde zich ten doel de bewoonbaarheid van de polder Koegras te bevorderen door in deze polder een buurtschap of dorp te stichten.
Vlak voor de inwijding van de kerk, stond het volgende stukje in de krant:
“Op 30 april 1910, des namiddags, zal de Julianakerk te Koegras worden ingewijd door Ds. A.E. Griethuizen”. Deze predikant stond te Huisduinen, waartoe Koegras kerkelijk behoorde.
Met de bouw van de kerk, werd de stichting van het dorp een feit, want de aanwezigheid van een kerk is altijd het zekerste teken dat er een gemeenschap is gevormd.
De datum van de eerste steenlegging van de kerk, werd tevens aangemerkt als stichtingsdatum van Julianadorp.
Op 30 mei 1919 brachten H.M. Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik samen met hun dochter Prinses Juliana een bezoek aan het dorp. H.M. de Koningin nam met veel aandacht kennis van het glas in loodraam, welk gedenkraam een geschenk was van Pieter Loopuyt en nu nog een bezienswaardigheid is in de kerk. In de kansel-Bijbel, geschonken door de koningin, schreven de drie Koninklijke gasten elk een Bijbeltekst op het schutblad. Deze kansel-Bijbel bevindt zich thans nog in de huidige Ontmoetingskerk. Prinses Juliana schreef op het schutblad: “Ik ben de wortel in het geslacht David, de blinkende Morgenster.”
In 1934 begon voor Julianadorp een nieuw tijdperk. In dat jaar werd naast de kerk een pastorie gebouwd en woonde de dominee niet langer op Huisduinen. Hierdoor werd Julianadorp zelfstandig en kwam Huisduinen bij Den Helder. Na de Tweede Wereldoorlog werd Julianadorp zelfstandig en kwam Huisduinen bij Den Helder.
Van de predikanten die in Julianadorp hebben gestaan, zal Ds. Trommel voor de meeste “oud”-dorpers het beste in het geheugen liggen. Zijn gehele aandacht, interesse en aanpak was op de dorpsgemeenschap gericht. De ene vereniging na de andere kwam door zijn inzet van de grond en vele niet-kerkelijken waren lid van die clubs.
In juni 1969 bracht Juliana, nu als koningin, wederom een bezoek aan Julianadorp. De toenmalige dominee H. van Doorn bood na een korte toespraak de koningin een fotokopie aan van het schutblad uit de kanselbijbel die door koningin Wilhelmina was geschonken. Zij toonde zich daarover zeer verheugd, waarna ze besloot om de net gerestaureerde kerk te bezoeken. Dit was niet in het programma opgenomen. Desondanks bezocht ze toen de kerk met de kansel-Bijbel en het prachtige glas in loodraam dat ze nu als vorstin in ogenschouw nam.
Het monumentale houten torentje, met haan als windwijzer, op het kerkdak van de Ontmoetingskerk is bekleed met lood. De fraaie wijzerplaten op de toren geven samen met het slaan van een hamertje op de luidklok de tijd aan. Boven in de nok hangt de luidklok stevig in een stalen constructie. Een randschrift en randversiering ontbreken, maar er is wel een luidtouw dat naar beneden loopt. Zondags vóór de dienst luidt de koster de klok. Het geluid klinkt dan tot ver buiten het dorp over de landerijen en de woonwijken. De huidige luidklok is de vervanger van de geroofde klok die in de week van 9 tot 16 maart 1943 door de bezetters uit de toren is gehaald. Daarvan is alleen bekend dat de klok een diameter had van 57cm.